Nigdy bym nie zaakceptował poglądu, ze ofiara Powstańców była daremna. To chyba nie podlega żadnej dyskusji. Bohaterstwo Powstańców powinno być dla nas zawsze przykładem wierności, odwagi i poświęcenia, którego nie szczędzili oni po to abyśmy mogli dziś żyć w wolnej Polsce. To jedna sprawa, a druga całkiem odrębna to kalkulacje dowódców, ich decyzje, postanowienia, plany operacyjne, taktyczne i polityczne, z którymi szary powstaniec nie miał nic wspólnego, chyba że na zasadzie wojskowego posłuszeństwa, które było heroizmem i wytrwaniem do końca nawet na straconych pozycjach. Ta druga strona odpowiedzialności dowódców za klęskę powstania jest sprawą stale rozważaną, dyskutowną i sporną. Myślę, że młody człowiek, którego zacytowałem, miał na myśli ten drugi wymiar Powstania. Dyskusję o odpowiedzialności dowódców musimy kontynuować nie po to, aby kogokolwiek osądzać i poniżać, ale ku nauce przyszłych pokoleń, aby z każdej klęski wyciągać wnioski, po to aby na przyszłość ich unikać. Podobnie uważam, że należy również analizować nasze zwycięstwa militarne i polityczne, aby w przyszłości je naśladować. Przepraszam za błąd w nazwisku zasłużonego dowódcy Powstania, który natychmiast poprawiłem. Myślę, że poważna dyskusja o przyczynach Powstania, dowódcach i politykach decydujących o jego wybuchu i przebiegu jest jeszcze przed nami.