To jest piękna perspektywa patrzenia na świat…

Smutna, dramatyczna, przerażająca, rozpaczliwa, niezrozumiała, koszmarna, bezsensowna, kończąca, samotna. pojedyńcza…

Dla nas tych, którzy są nadal po tej stronie…

Zawsze myślę, że ci po tamtej widzą i rozumieją więcej…

Wiesz, odległość robi swoje.

Ale oni znają już obie strony, może w sposób ograniczony, może jakiś tam głupi, ale jednak mają nad nami przewagę.

Spokój Madzie. To mają z pewnością.

Mam nadzieję.

Może bycie po tej stronie jest gorsze? Może mniej rozumiemy?