O/1 YOU WILL DO IT

Zawsze balam sie Altzhaimera. Przyjaciolka ktorej sie zwierzylam pocieszyla mnie w ten sposob: – co sie przejmujesz codzien bedziesz poznawac kogos nowego a przeciez to lubisz ;-) (choroba skutkuje utrata tzw.pamieci krotkiej, w koncu nie poznaje sie swojej rodziny).

Aktualnie przerabiam ten temat w praktyce jestem opiekunka osoby chorej na ta chorobe.
Ev mieszka w centrum Londynu,pochodzi ze starej ziemianskiej rodziny/pokazywala mi zdjecia gdzie jako niemowlak ona i jej 3 siostry byla nianczona przez dwie nianie w bialych fartuchach i sztywnych kornetach na glowach/,ma 82 lata i jak na angielska dame w tym wieku ma specyficzny sposob bycia.Na przystankach i w sklepach chetnie rozmawia z nieznajomymi, jest spontaniczna, czestokroc radosna. Po trosze to wplyw choroby ma Altzhaimera wlasnie a po trosze domieszka krwi Irlandzkiej w jej rodzie. Co rano przyglada mi sie z uwaga ale z pytaniami czeka z regoly do sniadania – dwa tosty z maslem i marmolada pomaranczowa ja maslo zastepuje serkiem homogenizowanym – choc troche wapnia ma w skladzie +kawa z mlekiem.
Ev czesto powtarza te same historie.
Moze to dziwne ale lubie ich sluchac to czesc mojej pracy.
Moje ulubiona to:
Jedna z wielu corek Ev jako mala 2-letnia dziewczynka przy okazji organizacji dnia w rodzinie wielodzietniej miala czesto powtarzane
YOU WILL DO IT.
Dziecko po pewnym czasie zaczelo powtarzac:
NOOLII /fonetycznie nolii sorry ten komp nie ma polskich znakow/ do it. mala zrozumiala ze to jej imie.
Rodzice stwierdzili: jak slodko i zaczeli wolac na dwulatke: NOOLII
Tak jest do dzis, choc wspomniana dwulatka jest wzietym architektem i ma grubo po 50-tce.