Szanowny Panie Zbigniewie P., stwierdził Pan łaskawie zwracając się do Pana Yayco (…) nie zajmuję niczyjej tu uwagi problemami w rodzaju “jak domyć dekanter”, bo nie potrafię sobie wyobrazić jak można obcym w sumie ludziom takimi rzeczami głowę zawracać. Co nie znaczy, że Pański wpis mnie jakoś negatywnie usposobił, ale to dużo mówi o TXT, skoro ten nieszczęsny dekanter okazał się dla wszystkich ciekawszym wątkiem niż każdy inny temat… Może jestem outsiderem, ale przyszedłem tu dla debaty politycznej a nie dla jakiegoś społecznościowego fiki-miki.

Ja bardzo przepraszam, że zawracam Panu głowę, że nie udział w debacie politycznej Panu proponuję, a takie drobne fiki-miki, bo to jedyne na czym się znam.

Ja, po Pańskiej wypowiedzi troszeczkę się zafrasowałem, że z wyobraźnią to u Pana kiepskawo, tuszę jednak, że to stan przejściowy, bo to i te atomy i te nadupały…

Ja dopiero o dekanterze przeczytałem po Pańskiej uwadze. I po raz kolejny padłem na glebę… I jeszcze Panu powiem, mimo, że pora późna. Bo do fajnego pisania trzeba mieć dryg, dobre pióro i nietuzinkowe doświadczenie. Żeby mieć coś interesującego – mądrego – wesołego (razem lub osobno) do opowiedzenia co kilka dni, albo i częściej, to trzeba być nie lada mocarzem. Lecz nawet taka umiejętność nie gwarantuje sukcesu w tej jakże niewdzięcznej dziedzinie. Niezbędny jest swego rodzaju magnetyzm zawarty pomiędzy wierszami, czy to kwestia stylistyki, doboru słów, poglądów, osobowości autora – przepisu nie zna nikt, bo albo ktoś to ma albo nie. I ten magnetyzm posiada w nadmiarze Pan Yayco, u Pana jeszcze śladowych ilości nie zauważam, ale wszystko przed Panem…

Sen taki, po długiej przerwie miałem. Śpi sobie Pan Zbigniew P. w gabinecie na otomanie, miast przy biurku koncepcję kolejną, rozwojową opracowywać. Pochyla się nad nim Zygmunt Freud i powiada:

– Jest pan już wyleczony, proszę się obudzić. Pan rzeczywiście nie ma kompleksu niższości. Pan naprawdę jest gorszy od Pana Yayco… Liga w której winien pan grać, to liga trampkarzy. I dużo treningu, złociutki, przed panem. I musi pan zdawać sobie sprawę, że w IV lidze nigdy pan nie zagra. Bo oprócz „chcieć”, trzeba też „móc”.

Wielu erekcji Panu życzy starzec, w tym, co oczywiste, wielu intelektualnych…