Od niejakiego czasu fascynują mnie niektóre aspekty polskich rozmów.

Rzeczywistych i wirtualnych. Nic nowego, bo przecież idzie o to, co znane od dawna.

Zapisane w tradycji, choćby jako przysłowia.

Przysłowia są dobre. Wystarczy się trochę rozglądnąć i widać jak żyją między nami i w nas.

-

Gada, jak ślepy o kolorach

Zazwyczaj rozumiemy to przysłowie bardzo prosto. Że niby ktoś nie wie, o czym mówi.

Ale jest w tym coś więcej: tęsknimy często za tym, czego nie znamy, nie poznamy, albo, co gorsza – na zawsze straciliśmy. Nie lubimy odmienności, której nie jesteśmy w stanie pojąć, dotknąć i okiełznać. Nawet nazwać nie umiemy.

Jeden kolory gani, a drugi chwali. Obydwaj ślepi.

-

Rozmawiać jak gęś z prosięciem

To jest prawdziwie fajne.

Z jednej strony utaplany w błotku osobnik z zakręconym ogonkiem. Słowo u niego proste i nieskomplikowane. Często grube. Każde słowo proste, a zdań pojąć nie sposób. A to dwa podmioty się trafią, a to całkiem bez podmiotu zdanie się uda. Ale prostota słów sugeruje jakąś prostą ludową mądrość. Niezrozumiałą, a przez to bardziej pożądaną.

Po drugiej stronie: biel nad bielami. Puch słów się sypie i każde słowo tyle waży co puch. Patrzymy na tę puchatość słów i nawet nam nie przeszkadza, że w tej zamieci sensu nie ma. Zamieć jest taka piękna…

A gdy się spotkają, gdy się zamienią na poglądy, to brudno biała breja pryska na boki. to prosie wyjdzie z ryjem oblepionym piórami. Parska i kaszle. A Gęś utytłana po kres długiej szyi. Brzydko gęga.

Odchodzą, a każde pewne, że w sporze zwyciężyło. Gęś i prosię.

Tak, jakby to była jakaś różnica w mięsożernym otoczeniu.

-

Chrzanu nie przetrzesz, baby nie przeprzesz

Jest w tym coś opacznie romantycznego, kiedy mężczyzna próbuje przekonać kobietę. Szansy nie ma żadnej. Ale próbuje. Przegrywa i znowu zaczyna. Jakby nie lepiej było na piwo iść, albo coś pożytecznego zrobić. Ale próbuje. Donkiszoteria jakaś, czy co?

Albo gorzej jeszcze. Coś sobie taki mężczyzna powie i siedzi zadowolony, że tak mądrze słowa złożył. A tu, z nagła, kobieta z za węgła go zdybie i do ściany swoją argumentacją dociśnie. Że argumenty nie na temat i w inną stronę? Że jej się, dla krótkowzroczności, faceci pomylili?

A co to ma za znaczenie, skoro to słaba jest kobieta. Każdy ją wesprze (choćby i ja) i faceta dodatkowo słowem szturgnie.

Czasem tylko się zastanawiam, dlaczego z równości płci wynika, że kobiety muszą mieć rację.

-

Takie mnie dziś naszły refleksje. Wyraźnie jeszcze bardziej trawię niż myślę. Przepraszam.

PS Jeszcze mi się jedno przypomniało, na koniec: Co wie Grześ, to i cala wieś.