W tym (dzisiejszym) świecie, gdzie tyle się dzieje, najbardziej do mnie przemawia życie pijaczków…
Nie mają problemów z zapamiętaniem loginów i haseł do swojej (kolejnej) poczty.
Tutaj życie wydaje się proste, jak prosty logarytm: są czytelne, jasne zasady i stawka nie jest wygórowana. Wystarczy miejsce na ławce w swojej dzielnicy, bo po co szukać na innej skoro tutaj jest wszystko takie same.
Jedynym hasłem dla listonosza jest sygnał ile ma przynieść i skąd. Tyle.
Nie muszą się martwić o opłaty, o ceny paliw na światowym rynku, kurs walut, o wzrost bezrobocia, kryzys ekonomiczny, poprawność (lub nie) polityczną.
Nie muszą się martwić spłatami kredytów za nowo nabyte mieszkanie, czy samochód.
Nic nie muszą.

Ktoś powie: bo to życie prostaczków
Być może.

A czym życie tych niby nie-prostaczków różni się od życia tych pierwszych?
Zasobem wiedzy? Słownictwem?
A czymże ten zasób wiedzy jednych różni się od drugich?

Czy tym, że niby nie-prostaczkowie przepisują wszystko na kogoś, bo sami nie mogą mieć tego i tamtego?
Czy może tym, że skurwili się tak do samego końca używając do tego wiedzy i najbardziej poprawnej polszczyzny?

Przysłuchuję się dwóm językom: językowi pijaczków, który jest tak samo bogaty, a może bardziej niż język pseudopoprawnego urzędasa dalej zwanego osobą publiczną i językowi tej tak zwanej osoby publicznej – politycznej persony. Zaprawdę jest to bardzo podobny język. Tyle, że słowa tych pierwszych, nawet najbardziej wulgarne, są prawdziwe.

Nakładam ciężar kłamstw i przewin jednych i drugich.
Pijaczek okłamie innych tym, że na wino marki wino (u)zbierał dziś rekordowo szybko: zrobił to w niecałe dwadzieścia minut.
Nie-prostaczek, nie-pijaczek musi nieźle pokombinować, aby uzbierać na swoje wymarzone (tu wpisz cokolwiek drogi Czytelniku) i przy tym nie wplątać w aferę wielu innych równie mądrych i dobrze umocowanych kolesi z ich klasy.

Komu i jak bardzo zaszkodzi kłamstwo i czyn tych pierwszych i tych drugich?

Prawda leży pośrodku.

Tak. W rzeczy samej.
To społeczeństwo znajdujące się po samym środku dźwiga ciężar obu skrajności.
Z tym jednakże wyjątkiem, że osobiście wolę dorzucić się do wina i czegoś tam jeszcze niż do kurewstwa tych w wykrochmalonych białych kołnierzykach.
Jeśli jest to polityka to ja się na tym nie znam. I tym samym idealnie wpasowuję się w treść słów Bismarcka, że społeczeństwo nie powinno wiedzieć dwóch rzeczy: jak się robi kiełbasę i politykę.
Na polityce się nie znam, a kiełbasę...