- Czy ty mnie kochasz mamusiu?
Uważnie wpatrywała się w drgnienie jej warg; badała reakcję jej oczu i najdrobniejszy grymas twarzy.
Nasłuchiwała, czy doczeka się: tak kocham
Zamiast tego zawsze była ta sama beznamiętna odpowiedź – po co pytasz, przecież wiesz…
Po czym usta mamusi zatykał papieros, głowa ginęła w „Trybunie Ludu”.

A ona była taka malutka i taka śliczna, i krucha, i nie wiedziała, i się nigdy nikomu nie skarżyła. Jak zawsze cierpliwie czekała.

Podrosła co nieco, lecz wciąż cierpliwie czekała na magiczne słowa – kocham cię córeczko.
Nie padły. Cenzura zimnego wychowania

Dźwigała ciężkie siatki. Pięć kilo ziemniaków, dwa jabłek – pamiętaj, żeby tylko były twarde i koniecznie zielone – , cukier, mąkę, chleb i jajka: tylko uważaj żeby się nie stłukły, kładź zawsze na górę.
Mamusia nigdy nie zapytała, czy jest jej ciężko. A ona też nigdy się nie skarżyła, nawet wtedy, kiedy rączki stylonowej siatki wrzynały się w jej rączki. Miała takie delikatne dłonie.

Ślicznie wyglądała przed ołtarzem. W życiu też miało być ślicznie. Nie było pięknie – nawet nie było fajnie.
Już żona , za chwile matka, wciąż dźwigała te okropnie ciężkie sitaki z zakupami.
Świat zamknięty w przestrzeni zegarka, który tak dziwnie się spieszył.

Praca. Och, jak tę kochała.
Dom, gdyby nie dziecko nie byłoby po co wracać…

W antraktach pilnie nadrabiała lekcję ze słuchania o miłości.
W rubrykach ogłoszeń drobnych szukała tekstu: podaruję miłość tej jedynej

Ten z przed ołtarza odszedł w amoku chmielu i odorze tytoniu.
Drugi miał być o niebo lepszy. Nie był.
Na spacerach z dzieckiem, z zerwanej gałązki jaśminu odrywając listek po listku szeptała: lubi, kocha, szanuje..
Przechodząc po kładce rzuconą przez strumień zatrzymała się na chwilę, w lustrze wody zauważyła puste miejsce obok – wynajmę dla ciebie, jeśli jesteś gdziekolwiek

…

Lubi jego silne ramiona, kiedy mocno ją obejmuje podczas spaceru. Lubi jego zapach, lubi śmiech i spojrzenia i dotyk i szepty do ucha: delikatność jego pocałunków ciągle ją wzrusza. Podnieca jego uniwersalizm języka.

Powietrze roztańczyło się od magicznych słów – kocham cię Katarzyno.