Jednak Niemców najlepiej zabija się, gdy z głośników płynie ci np. Saliva lub Robik Zombiaczek albo Acid Drinkers. Dziwne to uczucie, gdy np. w pewnym momencie Kayah śpiewa “Spij kochanie, śpij” do padającego Niemiaszka, ale Winamp ma włączony losowy dobór pieśni patriotycznych, dlatego czasem w trakcie wykonywania kolejnej misji można trafić na protest- song z “Pana Kleksa”.

Oczywiście gram na kodach, bo gra ma być przyjemnością, a taka jest zwykle wtedy, gdy jestem nieśmiertelny, mam full amonicji i uzbrojenia.

[czekajcie gwizdawka mi gwiżdżę, a to oznacza kawę na śniadanie]

Kiedyś miałem nawet taką teorię, że postrzeganie Niemców przez Kaczyńskich wzięło się z grania w takie gry. A wiadomo, że nałogi wykrzywiają postrzeganie rzeczywistości.

W każdym razie gra się dosyć przyjemnie. Zwykle gram w toto, gdy jestem podmęczony, wkurzony, chcę się wyładować. Ot, taki bezpiecznik, co by agresor, czy tam mieszkająca we mnie dzika świnia nie narobiła bidy innym.

Jest w “Wolfensteinie” jedna zasada, która rzuciła mi się na klatę: nie możesz zabić cywila. No nie możesz, bo wtedy gra kończy się, a ty przegrałeś.

***

Czytam komentarze pod wpisem Wikiego3. Czego mogę się po nim spodziewać to mniej więcej wiem. Fajna dyskusja, która wywiązała się wskazuje na to, że w pewien sposób autor pochwalił Jaruzelskiego za ofiary stanu wojennego. Pokrętne? No nie do końca.

Rozłożył mnie za to Szczęsny. Fajnie by było, gdyby jego argumentację przeczytał jakiś kumpel Karadżica i przetłumaczył to temu kolesiowi. Zbrodniarz miałby satysfakcję, że w środku Europy jest ktoś, kto bez zmrużenia okiem rozpierdoliłby kobiety, starców i dzieci tylko dlatego, że mu się tak podoba. Pokrętne? No nie do końca.

No tak. Przecież taka sobotnia odwaga przed ekranem monitora nic nie kosztuje…

No bo co? Usłyszę, że to opisywanie rzeczywistości? Aha, to dlatego wymaga ono użycia przerozmaitych argumentacji? No dobra, nie im tam będzie. Ściemniać to se możecie marylopolaków, brecheche…

A za dwie godziny na mszę, bo trzeba pomodlić się w intencji ludzkości i światowego pokoju. Ale też nie za długo, bo w przedpokoju stoi karabin, który trzeba przeczyścić i załadować. Potem przeżegnać się, pocałować żonę i dziecko, po czym iść w bój.

Nawet nie wiem, czemu poświęcam temu tyle czasu.

***

Przypomniał mi się film “Stan oblężenia” z Denzelem Washingtonem i Anette Bening. Rzecz jest z 1998 roku i traktuje o walce z terroryzmem, a konkretnie o polityce Stanów Zjednoczonych wobec terrorystów.

Oglądało się toto bezrefleksyjnie, tak na zasadzie: parę faktów wykorzystanych po to, by nakręcić nierealny, lecz efektowny thriller z jedynym sprawiedliwym i konstytucją w tle. Można do tego dodać poczucie nieomylności związane ze sprawowaniem wysokiego stanowisku, rządzę odwetu na pokaz, bezmyślne prężenie muskułów typu Fox News.

Do momentu 11 września. I okazało się, że ten film, który miał dostarczać rozrywki, stał się proroczy. A może przedstawiał to, co dzieje się na szczytach władzy USA tyle, że nie doszedłem wtedy do punktu, w którym mógłbym odpowiednio ten film odczytać.

“Zbombardujmy jakieś państwo popierające terroryzm”- akurat przypomniało mi się to zdanie, jak widzimy prorocze zdanie wypowiedziane w tym filmie, w scenie narady najwyższych czynników politycznych, militarnych, marketingowych i wywiadowczych.

Albo scena tortur. Fantastyczna scena. Zapadająca w pamięć. A dziś Guantanamo, Abu Ghraib…

Chciałem powiedzieć panowie, że te wasze teksty wobec wybijania cywilów można sobie o kant ch…, tzn. o kant dupy stłuc.

Irak najechano na podstawie sfałszowanych i niekompletnych danych wywiadowczych.

Cywile zginęli. Blisko 700 000 to nie jest “collateral damage”, panowie.

Zresztą, brońcie swoich stanowisk.

Skoro przodująca demokracja świata i globalne mocarstwo pozwala sobie spuszczać bombki przy aprobacie swojego społeczeństwa (oczywiście biorę pod uwagę protestujące ułamki narodu) oraz swoich sojuszników, to dlaczego i wy nie macie bronić mordowania w imię... No właśnie, w imię czego?

Oto trailer “Stanu oblężenia”