widzisz jak to się dziwnie kręci…

Gdy ja byłem młodzieńcem, świata ciekawym (niewinnym, niestety, nigdy nie byłem), to nie wynaleziono jeszcze takiego podstępu, który zwabił by mnie do tego przybytku.

Podobnie jak Pino i Grześ uważałem operę, za hobby równie fascynujące jak zbieranie znaczków, nalepek i innego śmiecia.
I przeszło mi…dawno, dawno temu.

Miesiąc temu z yassową, z wielką obawą, poszliśmy sobie na Fausta Gounoda.
Z obawą, bo zrealizowała go przygasła gwiazda światowej opery, lobująca się w kanonicznych spektaklach-maratonach.

Trzeba wiedzieć, że w odległych czasach takie kilkunastogodzinne przedstawienia to była norma.
Do Opery chadzało się towarzysko, w interesach, dla lansu, dla flirtu…żarło się i żłopano, czasem spółkowano…śpiew i muzyka stanowiła wykwintne tło tego całego ambarasu, a tętniące życiem kuluary pustoszały jedynie na chwilę, podczas hitowych arii.

Teraz to jest szybki numerek, 3-4 godziny.Phi…
Da się zdzierżyć, wielka szkoda tylko, że bez bez tych wszystkich niegdysiejszych atrakcji.:)

Słowem: Dorcia rulez!!!

pozdrawiam