ale to jest tak poetycki komentarz, tak subtelny w swojej urodzie, że trudno mi było się powstrzymać.

Już za chwileczkę, już za momencik nikt nie będzie wiedział czym się zachwycam, ale mimo to postanowiłam się odezwać, zanim zgniję tu bez Ciebie. I też pozdrawiam Yassę i Grzesia.

Cudności niedocenionego trudu. No też tak mam, prawie.