Przodkowie – Polacy z okol.Krystynopola oraz Ukraińcy z okol.Jaworowa – zbiegli w kwietniu i czerwcu 1944r. na teren woj.lubelskiego. Obie straumatyzowane terrorem i dzikim ludobójstwem OUN-UPA rodziny – min: zabójswem dziadka Jana i ostrzelaniem z broni automatycznej wozu konnego sąsiada Ukraińca wiozącego babkę Rozalję w 8-ym misiacu ciżąy, jak również: rocznym ukrywaniem się babki Anny (Ukrainki) przed SB OUN oraz rozstrzelaniem podczas ucieczki w jej obecności Komendanta Policji z Niemirowa z żoną i 2-ką nieletnich dzieci przez “rezunów“UPA – byli przez to ludźmi trudnymi i mieli złożone wzajemne stosunki międzyludzkie.
Niemniej łączyła rodziny wspólnota niechęci wobec dzikich szowinistów Ukraińskich z OUN-UPA oraz szacunek dla tolerancji Polaków w woj.Lubelskim, którzy pomimo tragedii wysiedleń, pacyfikacji, lokalnego ludobójstwa OUN-UPA, SS Galizien, Policji Ukraińskeij, etc. udzielili migrantom pełnej i sprawiedliwej pomocy i wsparcia, zarówno moralneego oraz mateerialnego, i Polce i Ukraince.