No właśnie. A we mnie wzbudza dreszcz przerażenia.

Bo to zupełnie co innego, odnajdywać w ciągu straszliwych ofiar (np. polskie powstania) konieczną ofiarę na drodze do wolności, powiedzmy. Zupełnie co innego, niż z zimną krwią to planować.

No, a teraz milionik wyrżniemy, by żyło się lepiej, wszystkim. Pozostałym. Tak to wygląda.

Ja rozumiem, że taki rachunek możliwie małej sumy zła dokonuje Bóg. Ale on jest wszechmocny i wszechwiedzący. I ta cecha pozwala Mu to zgodzić z miłosierdziem. Które zresztą jest Jego celem, nie zaś jakieś korzyści polityczne itp. Co odróżnia Boga od rzeczonego Xavrasa.

Zdaje mi się, że jak człowiek ładuje się w takie boskie buty, to kończy bynajmniej nie w Boskim towarzystwie.