Wszystko pięknie, tylko że za Chiny nie wiem, skąd Pan wie, że dzieci i kobiety akceptują wojnę, jako przedłużenie polityki.
I skąd Pan wie, że dzieci i kobiety akceptują fakt, że padną ofiary.
Że same padną ofiarą.

Skąd Pan wie, że Izraelczycy w pubie akceptują, że ich ktoś wysadzi w powietrze.

Zapytam brutalnie: czy uważa Pan, że Polacy mieszkający na Wołyniu i bestialsko mordowani przez banderowców też akceptowali wojnę jako przedłużenie polityki? Czy akceptowali, że będą ofiary? Że sami będą ofiarami?

Podałem ten przykład, bo obaj, dzięki Dymitrowi, wiemy mniej więcej to samo jak tamta wojna wyglądała. A ja w tekstach Dymitra nijak nie mogę się doszukać akceptacji ofiar dla takiego stanu rzeczy.

Ja słyszę w Jego tekstach tylko krzyk: niech to się wreszcie skończy!

Pozdr