Ale nie zwracanie uwagi na krytykę jest objawem zadufania w sobie. Mnie osobiście krytyka pomaga i uczy. Oczywiście nie każda.

Niezły skrót myślowy, który może być rozumiany na dwa sposoby przeciwne:
a. niesłuchaj mistrzów i autorytetów, szukaj na własną rękę = > interpretacja dla anarchisty
b. mistrzowie potrzebni są po to aby samemu stać się mistrzem i nie potrzebować ich. Teza z punktu widzenia Katolickiego nie do przyjęcia gdyż Jeden jest MIstrz i Nauczyciel: Jezus Pan Zbawiciel.
Owszem można to rozumieć w kontekście św. Pawła: Kochaj i rób co chcesz…. . Ale milości też trzeba się uczyć od kogoś. Od tego kto ukochał do końca… .

Dla mnie w tym sensie, że należy wziąźć odpowiedzialność za własne życie – wybrać nauczyciela i sposób życia.

To ciekawe. Taki ktoś kto potrfai się zdystansować do siebie, życia, otoczenia, choroby, cierpienia, może siedzieć w milczeniu i zachować spokój. W innym wypadku nie… .

Straciłeś wszystko aby wszystko zyskać. To mi się kojarzy z drogą nawrócenia. Polega ona na tym, że w penej chwili zdajesz sobie sprawę, że nalezy swoje życie zawierzyć, podporządkować komuś = Bogu = jest to stracenie wszystkiego. A gdy go podporządkujesz, życie zaczyna “żyć” nowym blaskiem i wszystko staje się nowe, pełniejsze i dobre = odzyskanie życia spowrotem z nawiązką.... .

Czasem – często mam takie poczucie w sobie – czasem ktoś mnie bez powodu ochrzani – wyżywa się, a po mnie to spływa jak po kaczce. nNie zmąca we mnie to wewnętrzbnego spokoju. Czasem, myślałem że to zarozumialstwo z mojej strony – powinienem się wkurzyć i na odlew. Ale ja tak mam, że nie dosięga mnie – choć niezawsze – obrażanie się. To pomożenie drugiemu to wg mnie przeczekanie jego wybuchu i po dobroci podejście i potraktowanie go jakby nigdy nic. Choc nie zawsze… .

Mam takiego znajomego który zawsze narzeka i psioczy na innych i spotykają go same negatywne rzeczy… – nie umie inaczej i wpada ze swoim negatywizmem w błędne koło. Ściąga negatywy na siebie swoim negatywizmem.

Camus chyba ma rację.

Oczywiste. Bo prawdziwa nauka to praktyka a nie teoria… .

Tak po trochę skrytykowałem i pozytywnie i negatywnie. Sukces De Mella wg mnie polega na tym, że pisze bardzo obrazowo i niejednoznacznie. To powoduje, że każdy jest w stanie dorobić sobie intrerpretację w jego pisaniu.

Ja bym zaryzykował tezę, że mający niepokój i lęk w sobie, pozycje De Mello będą traktować jako zagrożenie w przeciwieństwie do tych którzy pokój w sobie mają.
Innymi słowy pomogą te książki temu kto już ma jakieś spojżenie na siebie i na rzeczywistość a napewno nie pochyli się nad nim ktoż kto takiego spojżenia i dystansu nie ma, albo nie jest do niego zdolny. Ja lubię De Mello ze względu na sposób ujkmowania spraw: trochę prowokacyjnym, wybijający umysł z lenictwa i pobudzający do nowego spojżenia na siebie i swoje życie.

Dlatego czekam cierpliwie na następną porcję, :-))))

Pozdrawiam

************************
Tyle cudów i prezentów, jak wysławić Ciebie Boże… .