Wyznając, że Jezus jest Bogiem, jednocześnie oceniam że w błędzie są ci, którzy Jego boskości nie uznają.
Dla prawowiernego żyda, stwierdzenie iż Jezus jest Bogiem jest zaś bluźnierstwem.

Czyli już nawet w tych najbliższych sobie religiach sama doktryna uderza w doktrynę drugiej strony.

Co oczywiście nie powoduje iż ja odmawiam żydowi prawa do jego wiary. Proszę uprzejmie, niech wierzy, ale według mnie tkwi w błędzie. A według niego — ja.

Czyli: Szanuję, że wierzysz w co innego i twej wiary obrażał nie będę. Ale ja wierzę, że prawda jest inna.

Nie tylko w twoim przekonaniu.
Ale co to zmienia?

Mogę nie wiem jak szanować Ciebie w Twoich odmiennościach, ale wierząc że prawdziwe jest zdanie A, gdy A nie równa się B, nie mogę uznawać za równie słuszne zdania B!

Och, co do założeń, to o ile mi wiadomo, religie różnią się ogromnie.
W praktyce etyki nie różnią rzeczywiście zanadto, w podobnym miejscu kładąc granice między złem a dobrem.
I to nas zbliża.