Jak to pięknie widać, że ludzkie światy wokół różnych spraw się kręcą. I jak to dobrze, że tak jest.

Każdy inaczej i o co innego pyta, a może o to samo w gruncie rzeczy tyle, że właśnie forma się zmienia?

Mądrość może być i w tym, że będąc gościem w rzeczywistości innych ludzi (często zupełnie odmiennej od naszej) potrafimy ją dostrzec i uszanować.

A może największa mądrość jest w tym, żeby do tych równoległych rzeczywistości zaglądać zamiast z ulgą, że one nie nasze, omijać?