(Oczywiście narazić się mogę na zarzut, że męski szowinista – to w kwesti “płci” rozumu).

Wracając do meritum: na szerokie przestwory Pan wypływa, niezbadane dotąd raczej. Ale bardzo to ciekawe. Ostatni raz Polaków portret własny ćwiczono kilkadziesiąt lat temu, ale i tak dotyczył on naszej toźsamości w okresie pośredniowiecznym. Tymczasem mamy tu pewna dziurę, bo gdy średniowiecze u nas się zaczynało (czyli właśnie od Mieszka wzwyż) to na zachodzie Europy mijało ono już półmetek niemal.

To dziwna sytuacja zresztą, bo w nauce historii w szkołach polskich istnieje duża czarna dziura związana właśnie z okresem między upadkiem Cesarstwa Rzymskiego a Mieszkiem. Coś tam się mówi o Karolu Młocie, z literatury jest “Pieśń o Rolandzie”, poza tym cisza. A było nie było idzie o kilkaset lat historii Europy, okres upadku państw, miast, wielkich epidemii, permanentnych wojen, potężny spadek liczby ludności oraz ponownego powstawania cywilizacji europejskiej opartej o chrześcijaństwo etc.

Pozdrawiam serdecznie