„…I zwołali Aramejczycy wybranych z ludu na skraj pustyni, za namioty,w miejsce zgromadzeń, i tam głosili słowo przeciwko synom Symeona….
A wiedzieć Wam przyjdzie, że owi (….) mężowie czynnie miecz podnieśli przeciwko Moabitom, których przegnali precz, siła ich przy tym wytraciwszy.
Zaś ci, co wiec zwołali, prawdę inną mieli, a wyszło ze słowa ich, że Symeończycy tak naprawdę z Moabitami byli w zmowie, wolności szkodzili, wiarę prawdziwą kalali, i lud prosty wodzili na manowce.(……)

A głosili to Aramejczycy tym, których sami wybrali do słuchania, i co mieli pewność, że we wszystkim na mowie ich polegać będą. A przecież wielu z ludu pobożnego pamięta, że prawdziwie było inaczej. Że wśród tych, co z nienawiścią teraz na Synów Symeona kierują słowa, byli i tacy, co razem z nimi miecz przeciwko Moabitom podnieśli. Ale byli i przecież tacy, co nie uczynili wiele(lubo zgoła nic), ale, że teraz w Kanaanie chcą przewodzić, tedy prawią tym, co chętnie ucha nadstawią, że tak naprawdę za ich przyczyną zwycięstwo przyszło.
I rzekł z Aramejczyków mąż największy-Tak mówimy wam, bo prawdę dziejów zwycięzcy piszą, zwycięstwo zaś i tak na koniec będzie nasze!
A przecież mało czasu od tych wojen minęło, żywią świadkowie zdarzeń, i mogą dać świadectwo prawdzie. (…..)

Na baraniej skórze kapłańską ręką wydarzenia spisano. Teraz inni kapłani inaczej bieg zdarzeń pisać zaczęli. A skóra obu dziejowych spisów, z tegoż samego barana jest zdarta!
Czymże jest prawda? I gdzie?”

Apokryf