Pisałem komentarze, między innymi u Gadającego Grzyba, który tworzy piękne i dobre teksty, z którymi [tekstami] nie zawsze i nie do końca się zgadzam, ale generalnie — polecam!, kiedy coś mnie podkusiło i włączyłem radio. A tam pani Wielowiejska rozmawiała właśnie w TOK FM z panem posłem Biedroniem. Wspominam o tym dlatego, ponieważ — zdaniem posła Biedronia — Polacy wciąż nie czytają Gombrowicza, a kto nie czyta Gombrowicza ten nie rozumie Janusza Palikota (przykro mi, robię wyjątek używając tego słowa na swoim blogu, dalej cytuję jako “P”). A kogo w takim razie trzeba przeczytać, żeby zrozumieć Jara? Sienkiewicza trzeba? A kogo przeczytać, żeby pojąć głębię myśli i działań Donaldinho naszego kochanego, niech rządzi wiecznie? Brzechwę? Czort znajesz, kogo czytać...

Czytać Gombrowicza, żeby zrozumieć posła P. Co to właściwie znaczy? Przyjmuję przy tym, że poseł P. przeczytał i rzeczywiście jakoś naśladuje Gombrowicza. Bo jak inaczej rozumieć wypowiedź Biedronia? Chyba że poseł Biedroń też coś, prawda, czyta i normalnie brać go nie można (przepraszam za to “branie Biedronia”, wyszedł mi niezamierzony efekt komiczny). Czy to wszystko znaczy mniej więcej coś takiego jak: “Nie zna życia, kto nie służył w marynarce?”. Ja jako referent służę w marynarce, czasami noszę nawet krawat. Czytam zaś akta spraw. I co? Jak mnie rozumieć? A Polacy, prawda, poniekąd nie czytają moich akt, myślę że jeszcze mniej je czytają niż Gombrowicza posła P. Beznadziejna sprawa… Puenty nie będzie, zbieram się do referatu.