O pewnej rodzinie - Igle do szuflady
Józef Sędziszewski, ożeniony z Ukrainką, miał troje dzieci: córkę i dwóch synów. Córka zgodnie z przyjętym tu zwyczajem była ochrzczona w cerkwi i uważała się za Ukrainkę. Była aktywną działaczką w młodzieżowym ruchu nacjonalistycznym, m.in. komendantką paramilitarnej kobiecej organizacji „Łuh” a po 1939 r. działaczką OUN. Natomiast obaj synowie, Michał i Franciszek, należeli do harcerstwa i „Strzelca”. Michał był w Armii Krajowej. Franek, z uwagi na wiek, nie naraził się Ukraińcom, pozostał w domu z rodzicami. W styczniu 1945 r. banderowcy wpadli do nich i całą trójkę: Józefa, jego żonę i syna Franka związali i urządzili nad nimi sąd jako na „zdrajcach narodu ukraińskiego”. Oboje rodziców, po zastosowaniu tortur, zamordowali. (...) W tym czasie Frankowi udało się rozwiązać skrępowane nogi i ze związanymi rękami zdołał się wyczołgać i zbiec. Na drodze spotkał starszą kobietę, Ukrainkę, bardzo religijną, która rozwiązała mu ręce…
Z relacji Aleksandra Chmury, wieś Torskie, powiat Zaleszczyki, woj. tarnopolskie, cyt. za: Komański, Siekierka, “Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946”, str.893
- KriSzu - blog
- zaloguj się lub załóż konto by komentować
RSSDymitr Bagiński
Wydarzyło się 65 lat temu.“Jeśli zapomnę o nich, Ty Boże zapomnij o mnie” – Adam Mickiewicz
49% Polaków nie wie nic, 17% “coś słyszało, ale dokładnie nie wie, o co chodzi”, 20% “wie, ale mało” a tylko 14% “wie dużo” o ludobójstwie nacjonalistów ukraińskich w latach II wojny światowej (sondaż OBOP z 2003r.)
W podobnym sondażu nt. zbrodni katyńskiej tylko 6% nie słyszało o Katyniu.
Ten blog jest prowadzony z myślą o tych 86%, których wiedza jest niewystarczająca. 65. rocznica “tak zwanych wydarzeń” jest okazją do przybliżenia szerszej publiczności tej zapomnianej przez historyków (do niedawna) tragedii.
Liczby:
Wołyń: 60 tys. ofiar OUN-UPA
Tarnopolskie: 45 tys. ofiar OUN-UPA
Lwowskie: 40 tys. ofiar OUN-UPA
Stanisławowskie: 22 tys. ofiar OUN-UPA
Lubelskie: 15 tys. ofiar OUN-UPA
Polesie: 3 tys. ofiar OUN-UPA
(wg szacunków środowisk kresowych; liczby poza Wołyniem zawierają również ofiary ukraińskich formacji w służbie niemieckiej oraz ofiary nacj.ukr. innych narodowości niż polska)
Kilkadziesiąt tysięcy Ukraińców zabitych przez OUN-UPA.
10-20 tys. Ukraińców zabitych w polskich akcjach odwetowych i walkach (wg dr G.Motyki)
Powstanie blogu sprowokowała inicjatywa prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki.
Autor blogu uważa, że OUN i UPA były wrzodem na ciele narodu ukraińskiego i nie można ich winami obciążać całej nacji. Z tego powodu nie domagam się żadnych przeprosin od przedstawicieli państwa ukraińskiego.
Dymitr Bagiński to pseudonim. W Salonie24 piszę to samo jako Mohort. Nie jestem historykiem, raczej miłośnikiem historii. Poza tym szarym człowiekiem.
Nowym czytelnikom sugeruję czytanie notek wg porządku chronologicznego, zaczynając od najstarszej. Jeśli nie ma na to czasu – proponuję podsumowania
_______
“W interesie naszych narodów leży znormalizowanie naszych stosunków, co wymaga powiedzenia sobie w oczy całej prawdy – ale tylko prawdy” – Jerzy Giedroyć
Motto
"Wychowanie w niepamięci, świadome ukrywanie, czy fałszowanie faktów, stawianie zbrodniarzom pomników to najbardziej podła rzecz, jaka może się wydarzyć cywilizowanym narodom...". Stanisław Srokowski, "Nienawiść"
teksty autora
polecane blogi txt
komentarze
Znam tę historię
i wiele podobnych.
Igła -- 16.01.2010 - 22:05Drogi Igło!
Nie wzruszają Pana?
Pozdrawiam
Jerzy Maciejowski -- 18.01.2010 - 15:40Panie Jerzy..
Nie.
Igła -- 18.01.2010 - 16:31To wojna.
Wojna
z cywilami
Dymitr Bagiński -- 18.01.2010 - 16:41Panie Dymitrze!
Są rzeczy, jakich nie mogę zrozumieć. Do takiej kategorii należy reakcja Igły.
Pozdrawiam
Jerzy Maciejowski -- 19.01.2010 - 00:47Igło
Twoja reakcja zaskoczyła także mnie. Oczywiście na wojnie zdarzają się takie rzeczy, że po pewnym czasie dla współczesnych przestają być wzruszające,okrutne, zaskakujące itp.
adadniary -- 19.01.2010 - 20:00Ale dla nas?
Dla mnie osobiście – człowieczeństwo nie pozwala mi zwalać wszystkiego na wojnę czy też wszelkie zezwierzęcenia wojną usprawiedliwiać.
Zło jest złem i koniec. Tak, tak pamiętam doświadczenia nad zachowaniem ludzi w pewnych okolicznościach…i to jest jeszcze smutniejsze.
Pozdrawiam serdecznie
Pytanie brzmiało
Czy jestem wzruszony?
Nie, nie jestem wzruszony.
Bo mam serce z kamienia.
Takich historii w Galicji Wschodniej były tysiące, nie jestem w stanie wzruszać się nad każdą znich.
Czym innym, natomiast jest wyciągnięcie wniosków z nich.
A te są dla mnie jasne.
Opisać to, pokazać w jak najszerszym ujęciu i zamknąć rozdział.
Żyjących winnych ukarać, ich pogrobowców ( dzisiejszych banderowców ) napiętnować.
Tym bardziej, że sami czystych rąk nie mamy.
I iść do przodu.
W imię racji stanu oraz budowy dobrosąsiedzkich stosunków.
Igła -- 20.01.2010 - 16:14Drogi Igło!
Jakoś nie mogę uwierzyć w to serce z kamienia. Ciekawa maska…
Pozdrawiam
Jerzy Maciejowski -- 20.01.2010 - 18:39